تعطیلات مزخرفی بود.
اتاق خالی اون
عروسکهایی که کادو گرفته بود.
نقاشی هایی که براش کشیده بودم و چسبونده بود به دیوار.
.
.
.
حتی سر قبرش هم نرفتم..
My Arab Guess
محض رضای خدا یکی به من بگه "بچه بشین سر جات شیطونی نکن" به عربی چی میشه؟!
چیزی شبیه عیدانه
پ.ن۱: عید امسال همش داره بوی رنگ و تینر و پتینه و فاصلاب میده. نمی دونم چرا؟
بعضی وقتا چیزایی که از روزمرگی درت میاره واقعا چیزای چرندین
یه چیزی شبیه همین عید نوروز، در مقیاس کوچیکترش اتفاقی به اسم چهارشنبه سوری که حال من یکی رو بهم می زنه 
پ.ن۲: وقت کردین شماره ی جدید 40چراغ رو بگیرین چیز باحالی از آب دراومده.. آش شوربا یا شله قلمکار.. یه چیزی تو همین مایه ها
پ.ن۳: عید امسال مسافرتم.. در غیر این صورت هم فکر نکنم فرقی می کرد. به همون مزخرفی که تو 20 سال گذشته بوده.. 
حداقل تا اونجاشو که من یادمه. قبلشو دیگه نمی دونم
این از اولین عیدی. تا آخرشو خدا به خیر کنه
زندگی با آدماش برای من یه قصه بود
توی این قصه کسی با کسی آشنا نبود
همه خنجر توی دست و خنده روی لبشون
توی شب صدایی جز گریه ی بی صدا نبود
نمی خوام مثل همه گریه کنم
دیگه گریه دل رو وا نمی کنه
قصه های پشت این پنجره ها
غم رو از دلم جدا نمی کنه
قصه ی ماتم من هرچی که بود هرچی که هست
قصه ی ماتم قلب خسته ی یه آدمه
وقت خوابه دیگه دیره نمی خوام قصه بگم
از غم و غصه برات هرچی بگم بازم کمه
نمی خوام مثل همه گریه کنم
دیگه گریه دل رو وا نمی کنه
قصه های پشت این پنجره ها
غمو از دلم جدا نمی کنه
پ.ن: عاشقش شدم..
My X Doll
چقدر دلم برای این پسره ی غمناک نمی دونم ترم چندی می سوزه
من اگه پسر بودم هیچ وقت دلم برای دخترهای افسرده ی دانشگاه نمی سوخت
چون دخترها هیچ وقت اینقدر که وانمود می کنند، غمگین نیستند
ولی این پسره...
با این موهای آشفته و نگاه نامحدودش به ناکجاآباد
و قیافه ی معصومش.. منو یاد آدمهای رنج کشیده میندازه
غم و غصه هام یادم میره وقتی اینو می بینم
هر چه چشم آدم بیشتر عادت کند به ندیدن چیز های غیر از خود
آدم به درد بخور تر میشود
انگل های زندگی هم کم جان تر میشوند.
از ده تا 9 تا از مشکلات روحی آدما به خاطر اینه که عاشق خودشون نیستن
اگه کسی عاشق خودش بشه اتوماتیک 9 تا از عذاب های روحیش از بین میره.
یک
اعصابت هی خردتر میشه وقتی دقیقا همون نقطه ای که وایستادی که شروع کنی به عشق ورزیدن
بهت میگه "ما با همدیگه سعی میکنیم که کاری کنیم که روابطمون تعادل داشته باشه و وابستگی ایجاد نشه"
و دقیقا همینجاست که میفهمی که این هم اونی نیست که میخوای، ولی توی شرایط باید بپذیریش
"و میدونی که باز هم قراره له بشی زیر بار سنگین تعادل"
دو
خیلی خوبه که آدم بغل یکی بشینه... و بدون اینکه باهاش حرف بزنه یا نقطه ی مشترکی داشته باشه... فقط عشق بورزه
"اون نقطه های مشترک رو هم میشه با بقیه پیدا کرد."
میشه لطفا اینجا رو کلیک کنی؟!
احساس یه زن بیوه رو دارم که تازه از شر شوهر غیرتی و کله خر و متعصبش راحت شده
داره نفس راحتی می کشه و به معنای واقعی کلمه معنی زندگی رو می فهمه
اما تازه بعد از مرگ طرف فهمیده چقد عاشقش بوده
چند وقت پیشا تو کامنتدونی یه بابایی خوندم:
حواس پرت ها به بهشت نمی روند..
آدم های حواس جمع تمام زحمات یک ترمشون رو توی شلوغ ترین جای شهر گم نمی کنند.. 
آدم های حواس جمع موبایلشون رو تو تاکسی جا نمیذارن.. 
آدم های حواس جمع درسهای تخصصی رو حذف نمی کنند به جاش ۴ واحد عمومی+تربیت بدنی بگیرند. 
آدم های حواس جمع ترمی ۱۰۰ دفعه از سجاد امیری نمی پرسند: ببخشید آقا شما نسبتی با آقای سجاد امیری دارید؟! 
آدم های حواس جمع هیچ وقت به جواد یزدانی نمیگن این چه آهنگ جوادیه گذاشتی تو موبایلت؟! 
آدم های حواس جمع جلوی چشم استاد آینه دست نمی گیرند خط چشمشون رو چک کنند.. 
کلا آدمهای حواس جمع آدمهای جالبی هستند..
همیشه دیدن آدمهایی که شبیه تو نیستند به بقای نسل بشر امیدوارت می کنه!
