عجب ماه مزخرفی بود این اردیبهشت
تولد ۶ تا از دوستام بود. واسه ۲ تاشون هنوز کادو نگرفتم
من نمی دونم چرا موقع کادو دادن یهو اینقد دوست و رفیق پیدا می کنم من 
قدیمیه ولی هنوز کاربرد داره
هرگز هیچ حسرتی در دنیا این چنین یک جا جمع نمی شود که در این سه واژه ی کوتاه :
او ـ دوستم ـ ندارد..
تقدیم با احترامات فائقه
مقصد جایی در انتهای مسیر نیست، در لابلای مسیر است؛
و لذت بردن از قدمهایی که برمی داریم...
و تو صادقانه همپای من شدی برای رسیدن به مقصدی که از اولش فکر می کردیم باید یه جایی اون آخر آخرها باشه...
قرار نبود اینجوری شه!
پ.ن: مخاطب خاص داشت!
مشکل ما دخترا اینه که همیشه فکر می کنیم طرف مقابلمون با همه فرق داره.
بعد وقتی خیلی دیر شد تازه می فهمیم همشون سر و ته یه کرباسن
بی شرفا بلاگ رولینگم فیلتر کردن
میگه از اعصابه از اعصابه
اعصاب ندارم از دستش بس که سوزنش گیر کرده رو همین یه جمله
خدا یه چیز انداخته تو دهنش:
از اعصابه
so close, so far
ـ قشنگترین قبرستونیه که تو عمرم دیدم..
ـ قبرستون؟!
ـ آره. سحابی هم محل تولد هم محل مرگ ستاره هاست.
همشون برمی گردن به همونجایی که ازش متولد شده ن
ـ من نمی دونستم ستاره ها هم می میرن!
ـ همه شون می میرن! خیلی از ستاره هایی که ما الان داریم می بینیم شاید میلیونها سال پیش مرده ن ولی ما به خاطر مسافتی که باهاشون داریم هنوز داریم اونا رو می بینیم..
ـ یعنی اینقد دورن؟
ـ خیلی دور... خیلی نزدیک