خسرو

دیشب خواب دیدم خسروشکیبائی زنده شده، داره درددل میکنه برام. (ما یک حیاط درندشت داریم، یه حوض بزرگ گوشه ش، دورش دار و درخت. خوراکِ درددل) نشستیم دم حوض هی گفت، گفت، گفت.. یهو وسطهاش زد زیر گریه. من داشتم ضعف میکردم برای صداش، غش می رفتم، می مردم. هیچکس هم نبود جمعم کنه. گفتم "الهی من قربون تو بشم، تو که مُردی راحت شدی دیگه"

زد زیر گریه گفت "روزگار خیلی نامرده صدی"

پ.ن1: چقد دلم میخواس دیشب بغلش می کردم تو خواب، واسش میگفتم که آره خیلی نامرده، میدونم... (کی داره اون دنیا روح عمو خسرو رو اذیت میکنه؟)

پ.ن2: اوباما جواب نامه مو نداده هنوز. فردام 11 سپتامبره. منم که قاطی