Vampire diaries

کشیدم. چاخان ها، درد داشت. تا صب داشتم هذیون میگفتم. به خودم، دور بریام. خواب پسرخاله ی مجری شبکه استانی رو میدیدم که داره دیوارهای اتاقمو بنفش میکنه و من با دهن پر از خون دارم جیغ و ویغ میکنم براش. پای پسردائیم شکسته بود و اومده بود خونه مون که عیادت زورکی بکنم ازش. خلاصه از این خوابهای چرت و پرت!

قسمت فاجعه ی ماجرا، بلعیدن یه بشکه خون تو 6-7 ساعت بود. شور، تلخ، بدمزه، بدبو... عُق

چی می کشند این خون آشامها هر وعده بعد از غذا

پی نوشت1: اصلا من کلا خرم. پارسال هم که سرم رو عمل کرده بودم هی بهم میگفتن تکون نخور حرف نزن. میگفتم نه من اصلا درد ندارم. و اونقدر جفتک پروندم که آخر شب وقتی اثر بی حسی رفت قیافه م دیدنی بود. هر نیم ساعت یک بار بلند میشدم زار زار گریه می کردم، چشمه ی اشکم خشک میشد بعد یه کم غش می کردم می کپیدم تو جام، نیم ساعت بعد دوباره شروع میشد. با همه ی بی حالی ولی ژستم رو می گرفتم جلوی هرگونه دوربینی!

پی نوشت2: این عکسه مال پارساله که کله مو عمل کرده بودم. نه مال دندون دیشبم! آدم کل دندوناشم بکشه بازم لزومی نداره سرشو باندپیچی کنه! درضمن دندون عقلمم نبود. یکی دیگه بود

--------------------------------------------------------

هرشب سر یه ساعت مشخصی از تو کوچه صدای جیغ چند تا زن میاد، و فریادهای یک مردی که از صداش مشخصه چاق و سیبیلوئه و خیلی خشن. هیچ وقت جرات نکردم برم دم بالکن یا پنجره ببینم چه خبره و صدا از کجاست و چرا هیشکی هیچ واکنشی نشون نمیده در مقابل این جنایت احتمالی؟ دیشب دل رو زدم به دریا با ترس و لرز رفتم تو هال، دیدم آقا داداشم طبق عادت هر شبش داره  تو اتاقش سریال Friends رو میبینه و صدای جیغ و ویغ خانمها، صدای خوشحالی خانمهای تو این سریاله ست. و آبجی کوچیکه م هم داره یه برنامه ی تخمی تخیلی فلسفی  هر شبی میبینه که مجریش یه مرد چاق سیبیلوی خشنه!

تازه دیشب میخواستم زنگ بزنم به 110، فک کن!