بادا مباد گشت و مبادا به باد رفت...

"...آدم باید خیلی باهوش باشد که اینقدر با کلماتش طرف را درگیر کند که بعد از دو سال و اندی طرف صاف زل بزند توی چشمهایش و بگوید: "اه تو هم خوشگلی ها!"

نه اینکه اینقدر لب و لوچه و چشم و چارش را به رخ طرف بکشد که..."

این سه چار خط با همه ی نصفه نیمه گی اش اختتامیه ی یک پست طولانی بود که دو سه سال پیش چرک نویس شده بود برای روز مبادا...

امروز البته با همه ی روزمرگی اش هیچی اش شبیه یک روز مبادا نبود. چه میدانم. شاید همه ی روزهای مبادایی که کلی منتظرشان بودم یکی از همین روزهای داغ دراز کشدار بوده اند.

لعنتی