درباره من
پیوندها
- مطرود
- برهنگی
- استامینوفن
- لانگ شات
- چن چل
- از پشت یک سوم
- فتوبلاگ یلدا ذبیحی
- آهو نمی شوی بدین جست و خیز گوسپند
- راز سر به مهر
- روزی روزگاری، دلگشا
- دندون یه آدم مرده
- سامی حزنی
- لی
- گنجشکک اشی مشی
- فقط چند خط
- سه تفنگدار
- لاکی مامبو
- موسیقی 360
- خیاط باشی
- مسیح علی نژاد
- نازنین
- کافه چلچراغ
- دیفال مستراح
- سوتی
- تراموا
- ملا حسنی
- علیرضا رضایی
- یادداشت های یک دختر حاجی
- محبوبه
- موثق
- نگارش
- فرهاد خالدار
- حالا هرچی
- دارکوب
- فاطیما باستانی
- آذر
برگهها
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- Sedi 819
بایگانی
- آبان 1396 1
- مهر 1396 1
- خرداد 1396 1
- خرداد 1390 1
- اردیبهشت 1390 1
- فروردین 1390 4
- اسفند 1389 9
- بهمن 1389 8
- دی 1389 10
- آذر 1389 17
- آبان 1389 16
- مهر 1389 13
- شهریور 1389 19
- مرداد 1389 15
- تیر 1389 14
- خرداد 1389 22
- اردیبهشت 1389 29
- فروردین 1389 37
- اسفند 1388 31
- بهمن 1388 12
- دی 1388 19
- آذر 1388 17
- آبان 1388 12
- مهر 1388 13
- شهریور 1388 15
- مرداد 1388 19
- تیر 1388 7
- خرداد 1388 13
- اردیبهشت 1388 13
- فروردین 1388 21
- اسفند 1387 48
- بهمن 1387 20
- دی 1387 14
- آذر 1387 8
- آبان 1387 13
- مهر 1387 3
- شهریور 1387 11
- مرداد 1387 6
- تیر 1387 5
- خرداد 1387 6
- اردیبهشت 1387 18
- فروردین 1387 13
- اسفند 1386 4
- بهمن 1386 3
- دی 1386 4
- آذر 1386 4
- آبان 1386 5
- مهر 1386 9
- شهریور 1386 9
- مرداد 1386 12
- تیر 1386 12
- خرداد 1386 8
- اردیبهشت 1386 7
- فروردین 1386 14
- اسفند 1385 15
- بهمن 1385 11
- دی 1385 35
- آذر 1385 10
- آبان 1385 10
- مهر 1385 14
- شهریور 1385 12
- مرداد 1385 14
- تیر 1385 14
- خرداد 1385 17
- اردیبهشت 1385 1
یادداشتی در ستایش شلوار کردی
عکس های بالا مربوط به فیلم "همیشه پای یک زن در میان است."
دیالوگ طلایی گلشیفته توی اون سکانس دعواست. که حاضر نیست پیرهن های صورتی گل من گلی ای رو که شوهرش براش خریده بپوشه. به شلوار کردیش اشاره می کنه و با عصبانیت میگه: "من و اجدادم سالهاست تو این لباس راحتیم!"
بیست سال پیش توی این عکس من خیلی بچه تر از اون بودم که فلسفه ی وجودی شلوار کردی رو درک کنم. حتی میل به متفاوت بودن هم در من وجود نداشت. هرچی بود دلم میخواست بین اینهمه دخترهای صورتی پوش با لباسهام راحت باشم فقط. توی شلوارهای پولک منجق دوزی و پیرهن های شیشه ای صورتی توردوزی عذاب نکشم به حکم قشنگ بودنش.
عید سال 68 بود و دلم لک زده بود برای اون شلوار کردی خاکستری پررنگ پسرعمه جان (معین)، که چقدر شبیه آدم های خوشحال و راحت میشد توش. اینقدر جیغ و داد و فغان و ناله کردم تا تونستم غصبش کنم. و خدا میدونه چقدر از داشتن لباس جدیدم خوشحال و خوشبخت بودم! خوشحال تر از دخترعمه ها با لباس صورتی یقه ملوانی و پیرهن چیندار آبی با شلوار زردوزی و جوراب شلواری
پ.ن1: این دختری که شلوار کردی پوشیده و دست این آقای جوان (معین) رو گرفته منم. بقیه هم بچه های عمه هام. نوروز 68 (اینا هر کدومشون الان مامان و بابا شدن واسه ی خودشون!)
پ.ن2: این پست در راستای از سوتفاهم درآوردن کیمیای عزیز بود. و اینکه بنده با شلوار کردی هیچ خصومتی ندارم!
نمی دونم چی باید بگم خب من تا حالا هیچ وقت به پوشیدن شلوار کردی فکر نکردم
تنها وقتی که تو فکرش بودم این بود که توی کردستان بودم(پاوه- کرمانشاه) و دوست کردمون بهم گفت که از اون شلوار بندریا می خواد و بهش گفتم اون شلوار مال زناست و گفت نه کردونش و برام توضیح داد که منظورش همون شلوار کردی خودمونه.....
حالا سر فرصت راجع به بقیه ی چیزایی هم که کسی راجع بهشون فکر نمیکنه می نویسم باز!
کاش یکی کمک میکرد بتونم یه چیزی بگم که اینهمه خوبیتو جواب بده اما خودم هیچ جوابی ندارم.خیلی مهربونی.این حتما مربوط میشه به گرمای قلب مردم خوب اونطرفا که من هیچی ازشون نمیدونم و تو امروز بهم معرفیشون کردی.ازت یک دنیا ممنونم.
عکسات خیلی عالی بودن.هم اون دختر کوچولو که با قشقرق هرچی میخواست میگرفت واونقدر قشنگ دست کوچولوی بغل دستیش روگرفته.هم گلشیفته که تاحالا تو شلوار کردی ندیده بودمش.
ازم تعریف نکنین جوگیر میشم
من یه آدم بی جنبه ایم که روزگار دیگه مث من نزائیده
هی
مرسی دختره :*
سادگی و شادی توی صورت تو و معین اینو یادم آورد که با اجازه ات مینویسمش:
ای هفت سالگی
ای لحظهءشگفت عزیمت
بعد از تو هر چه رفت؛در انبوهی از جنون و جهالت رفت
بعد از تو ما صدای زنجره ها را کشتیم
و به صدای سوت کارخانه ها,دل بستیم.
...
وهمچنان که قلب هامان
در جیب هایمان نگران بودند
برای سهم عشق قضاوت کردیم.(فروغ)
امیدوارم حوصله تو سر نبرده باشم .
مرسی ولی دفعه ی دیگه که فروغ رو دیدی یادآوری کن که اینجا من همش 3 سالم بوده
آدم توی هیچی مثل شلوار کردی احساس آرامش نمیکنه...
به آرامشت حسودیم شد....
بعله.اتفاقا حواسش بوده چون در واقع مربوط به قبل از هفت سالگیه.میشه دوباره بخونیش...
خیالم راحت شد پس!
یعنی بچه هامون از این عکسا می گیرن..؟
نکنه عکس با شلوار جین ترک بگرین..!
بعضی وقتا حس میکنم ما دهه شصتی ها زیادی خاطره بازیم
ما با آتاری و شلوار کردی و گوجه سبز و آلاسکا بزرگ شدیم
بچه هامون با آی پاد و آیس پک و به قول تو شلوار جین ترک
حالم داره بد میشه من
خیلی اوضات خرابه تو بابا :))
صدی چیه دیگه؟
اسم آدمه یا چی؟
یا چی!
بلی
صدی اسم یه جور آدمیزاده
از بالاترین وبلاگتو دیدم
میگن دست به مهره بازیه
ما هم تو رودرواسی آرشیوتو یه دوری زدیم!
این رفیقت راس میگفته
گریز از سنت داره داد میزنه تو وبلاگت
با این حال این عکس شلوار کردیتو نمیدونم کجای دلم بذارم!
هیچ دختری رو ندیدم اینجوری خودزنی کنه تو یه جای اینقد عمومی!
معمولا به دخترا که میگن خاطرات دوران بچگیشونو بگن، میان و فانتزی ترین خاطره شون رو با آب و تاب جوری تعریف میکنن که انگار خیلی چیز شاخیه! و جور وانمود میکنن که یعنی آره ما آدمای باحالی هستیم.
اما این حرکت، با در نظر گرفتن اینکه کاملا اتفاقی بوده گذاشتن این پست، (کامنتای پست قبلیتو خوندم) خیلی شجاعانه به نظر میاد.
تبریک میگم بهت
بابا به خدا من خیلیم سنتی ام
به جون مامانت!
دراینکه آدم باحالیم شکی نیست!
اما توقع نداشته باشین فردا دستمو بکنم تو دماغم عکسشو بذارم اینجا رو حساب صداقت!
مرسیتم :*
نه تو بچگیم نه حالا! اصلا با شلوار کردی حال نکردم و نمیکنم و نخواهم کرد.
جالب اینه که تو کرمانشاه زندگی میکنم.
حتما میگی عجب آدمیه!!!!!
نه واسه چی بگم؟!
نظر منو تایید نکردی...؟ دارم برات...!
تائید کردم بابا
ببین کامنتینگ رو قشنگ
سلام ؟ من هم تا حالا شلور کردی ن پوشیدم ولی پای مردهای کرد که در عیام عید در شیراز بودن دیدم وحس کردم باید شلوار راحتی باشد عکسهای قشنگی است مخصو صا این دختر قشنگ که می خند
:)
ای بابا زدی لینک مارو پاک کردی که خوبه منم بزنم دیلیتت کنم ؟
بزن دیلیت کن
همش کار یه کلیکه
همون ؛ جراتشو نداشتی..!
راستی یادم رفت ؛ من یه شلوار کردی ارم واسه جوونیای بابامه
یعنی پسرم اونو قبول می کنه از من....؟
اگه از رنگش خوشش بیاد چرا که نه؟
یعنی میخوای بگی خودت تا حالا نداشتی؟!
آهای شلوار کردی
با رویش ناگزیر شلوارک چه میکنی؟
راحتی که انسان در دشداشه نوعی لباس عربی دارد.آدم در بهشت نداشته
باورم نمیشه خدا بود