دنیای مجازی را دوست دارم. ابهت آدمهایی را برایم شکانده که خیلی غول بودند برام قبلن ها. انگار آقای اینترنت همه را به صف کرده چیده باشد کنار هم. مرزی در کار نیست. آدم ات با یک کلیک توی مُشتت است. من کجا می توانستم پورج و آیه و فرشید و سرور را یکجا داشته باشم؟
کلا روزگار غریبی ست نازنین. و ما همچنان بر این باوریم، که "زندگی بدون وبلاگ، یک چیز گنده کم دارد..."
زندگی بدون انگیزه یک چیز بزرگ کم دارد ...
انگیزه ش از من
بقیه ش با تو
خوب؟
1000% درست میگی!!!!!!!!!
همیشه کم میارمت ...
نمیشه که نبارمت...
حالا خیلی هم روزگار غریبی نیست ... اما زندگی بدون وبلاگو خوب اومدی...
باشه . اما در کلام گفتنش راحته . در عمل جور دیگه ایه
با ذکر مثال این کامنتتو توضیح بده
حمایت ! حمایت ! :دی
اینترنت آقا نیست.
لایم به جمله آخرت
منظورمان لایک بود